నిజమైన మితృలు ఒకరిని విడిచి, ఒకరు వదిలి వెళ్ళిపోరు. ఒకవేళ వెళ్ళిపోయినా అది తాత్కాలికమే! కొన్నిసార్లు తిట్టుకుంటారు, కొట్టుకుంటారు, మాట్లాడకుండా మౌనముగా దూరముగా ఉంటారు. కానీ వారి మనస్సుల్లో - ఎదుటివారు ఏమి చేస్తున్నారో, వారు ఎలా ఉన్నారో, అంతా క్షేమమేనా ?.. అన్న ఆలోచనలే..!
నిజమైన మిత్రులు అంటే అంతేగా మరి.. పైన చెప్పినది అక్షరాల సత్యమే.. ఒకరిని విడిచి మరొకరు వెళ్ళిపోరు. అలా వెళ్ళిపోవాల్సి వస్తే ఏవో చాలా బలమైన కారణాలే ఉండి ఉంటాయి. ఒకవేళ వెళ్ళిపోయినా అది శాశ్వతమైన ఎడబాటు కానేకాదు. కొద్దికాలమే అలా ఉంటారు. ఆ సమయాన ఎప్పుడు వారు కనిపిస్తారా? ఎప్పుడు తిరిగి మాట్లాడుదామా ?.. అన్నట్లుగా ఉంటారు. ఏదో తెలీని బెట్టు వల్ల అలా దూరముండాలని ప్రయత్నిస్తూ ఉంటారు కానీ వారి మనసులు మాత్రం ఎప్పుడూ ఒకరి బాగోగుల కోసం, యోగక్షేమాల గురించే ప్రాకులాడుతాయి.
స్నేహితులన్నాక - కొన్నిసార్లు తిట్టుకుంటారు.. కొట్టుకుంటారు.. ఒకరి మీద మరొకరు ఫిర్యాదు చేసుకుంటారు. అవన్నీ పైపైన ఉండే పటాటోపాలే.. టీ కప్పులో తుఫాన్ లా చప్పున చల్లారిపోతాయి. మళ్ళీ ఎప్పటిలా అనురాగాలూ, ఆప్యాయతలూ కొనసాగుతుంటాయి. అదే స్నేహమంటే. స్నేహమంటే అలాగే కొనసాగుతూ ఉంటూనే ఉంటుంది. కొన్నిసార్లు ఒకరినొకరు మాట్లాకుండా, మౌనముగా కనీసం మాటలకు అందకుండా దూరముగా ఉంటారు. కానీ వారి మనస్సులలో - తను ఏమి చేస్తున్నారో, ఎలా ఉన్నారో, ఈ సమయాన వారేమి చేస్తున్నారో.. ఫలానా రోజున ఈ సమయాన ఇలాంటి సందర్భాన ఇలా అన్నారు కదా.. అంటూ వారిని పదే పదే గుర్తుచేసుకుంటూనే ఉంటారు.
ఇలాంటి అనుభవం నాకూ జరిగింది. అది నాకు చాలా అందమైన, మధురమైన బాధగా ( హా నిజమే!.. పద ప్రయోగం సరియైనదే ) మిగిలిపోయింది. ఎప్పుడూ పైన చెప్పినట్లే నా ప్రమేయం లేకుండానే అలా ప్రవర్తించాను.
No comments:
Post a Comment